De verbijsterende botheid van de reisindustrie

Meerdere malen per week ga ik vanuit mijn werk naar de plaatselijke sportschool. Daar aangekomen hou ik steevast de deur open voor degene die achter mij staat en ook naar binnen wil. Ongeacht of het een hij of zij is. De normaalste zaak van de wereld. Gewoon fatsoensnormen.

Deze algemene beschaving is in de reisindustrie helaas soms ver te zoeken. Als PR-bureau werkzaam in de vakantiebranche bezoek ik niet alleen met regelmaat bijeenkomsten, we organiseren ze zelf ook. Workshops, persbijeenkomsten, fam trips en wat al niet meer. Wat het ook is dat je organiseert, het behelst dat je bezoekers, deelnemers, gasten en participanten nodig hebt. Daarom benader je werknemers van bedrijven.

Als voorbeeld even de Europese Stedentrips Persdag die wij organiseren. Daar benaderen wij uiteraard onze database van steden voor, plus aanverwante partijen als kofferfabrikanten, low-cost carriers, treinvervoerders en meer. Het is echt te gek voor woorden hoeveel bedrijven simpelweg niet reageren. We benaderen hen met een zakelijk voorstel. Dan wil ik zelf ook professioneel bejegend worden. Laat even wat van je horen. Of je nu wel of geen trek hebt in het aanbod, je vertegenwoordigt een organisatie dus geef je feedback.

Het geldt niet alleen voor deze activiteit, voor alles dat wij organiseren durf ik te stellen dat 60 tot 70% procent van de benaderde personen domweg geen reactie geeft. Waarmee ik bedoel: gewoon even netjes antwoorden. Met name PR-functionarissen en marketeers munten uit in stilzwijgen. Juist dit zijn mensen die uit hoofde van hun functie mede het gezicht van een organisatie bepalen. Hoe moeilijk kan het zijn om twee regeltjes ’Hartelijk dank voor uw voorstel / vraag / verzoek /etc. Wij kijken ernaar en komen er bij u op terug.’ te typen en op de verzendknop te drukken. Ik heb het net even met een stopwatch gecheckt: kost je nog geen 25 seconden om deze tekst te typen. 

Natuurlijk geldt het niet alleen voor de reisbranche, ongetwijfeld gaat deze houding op voor iedere bedrijfstak. So what? Omdat het blijkbaar de norm is in onze bedrijfstak, moet ik mij daar maar bij neerleggen? Nee. Ik breng het liever ter sprake. Ik vind het bot, onbeschoft, onbeleefd, onbeschaafd. Probeer je je nu eens in te leven in diegene die jou benadert. Die doet ook niet meer dan zijn best om jouw bedrijf iets te vragen/te verkopen/voor te stellen. Dat hij dan vaak de PR of marketing afdeling benadert, is niet meer dan logisch – dat zijn vaak de meeste relevante aanspreekpunten, zeker voor de acties die wij op touw zetten. Wat is dat toch, dat laakbare niet reageren. Mentaliteit, verloedering, oppervlakkigheid, een het-zal-me-een-worst-wezen houding. Het is net als de vermaledijde no-show die onze sector teistert.

Ben ik een fatsoensrakker en roomser dan de Paus? Nee. Het lukt mij ook niet altijd om op iedere vraag/verzoek te reageren maar ik doe mijn best om dat in 99% van de gevallen wel te doen. Iedere directeur van iedere onderneming zou een beetje wellevendheid weer even op de agenda moeten zetten – ook dat maakt een organisatie geciviliseerd.

Dus vliegmaatschappijen, verkeersbureaus, VVV’s, touroperators, reisorganisaties, treinmaatschappijen, reisbureaus, direct sellers, ticket aanbieders, hotel portals, en die honderdduizend andere bedrijven…

Maart is de maand van de desillusie. Al die voornemens waar toch niets van terecht is gekomen. Geeft niet joh. Gooi ze overboord en vervang ze door een voornemen die jij en al je collega’s wél met het grootste gemak van de wereld vol kunnen houden. Beste collega’s in de reisindustrie, geef vanaf nu gewoon even netjes antwoord op vragen, verzoeken, voorstellen en suggesties die bij jou binnenkomen. Wij – en iedere organiserende partij - horen liever dat je niet geïnteresseerd bent dan doodgezwegen te worden. Dan weten wij ook waar we aan toe zijn en hoeven we je niet meer lastig te vallen met follow-up mails en telefoontjes.

Het kost vaak nog geen 30 seconden. Het kost geen geld. Het kost alleen goede manieren. 

Reacties