Een creatief, gedreven en pragmatisch PR-bureau voor de toeristische, lifestyle en culturele sector.
Lid van Travel Lifestyle Network, een internationaal netwerk van toeristische PR-bureaus.
De stadsomroeper is niet meer. Evenals de postduif en de telex. We zijn op andere manieren gaan communiceren. Ook het medialandschap verandert. Online pieken worden afgewisseld met diepe papieren dalen. Kranten en tijdschriften strijden om hun voortbestaan – internet, bloggers en social media are here to stay. De postbode en de postbus lijkt zijn langste tijd te hebben gehad. Ik vrees dat ook de full-time reisredacteur als baan een uitstervend ras gaat worden. Laten we wel zijn. Het aantal titels in Nederland met een eigen vaste toerismeredactie is op enkele handen te tellen. Afgezien van de meeste landelijke dagbladen, enkele reisbladen, wat vakbladen en een miniem aantal consumentenbladen is de full-time toerismeredacteur exit. Het geringe aantal wordt verder geminimaliseerd door voortgaande bezuinigingen. Dat ze er nog zijn is voornamelijk te danken aan advertenties: toerisme levert nog steeds advertentie-inkomsten op dat het voortbestaan van reiskaternen voorlopig garandeert. Ja. Het is jammer dat zoveel kennis over onze sector niet lang meer aan een persoon kan beklijven. Maar ontwikkelingen zijn niet te stoppen. Een constante factor in ons bestaan is continue verandering. Dat is maar goed ook.
Wat een geweldige kans voor het opkomende leger aan freelance journalisten. De een zijn dood is de ander zijn brood toch. Meer en meer publicaties – offline en online – besteden het schrijven van reisverhalen uit aan freelancers. Hoewel er weinig zijn die een goed belegde boterham kunnen verdienen met enkel het schrijven van reisverhalen, is het voor veel freelance journalisten een leuke extra inkomstenbron. Leuk in de zin van zij zien iets van de wereld en – zij het bescheiden - je verdient er ook nog wat mee. Weinigen die het zich realiseren maar het voortbestaan van reisjournalistiek ligt letterlijk in de handen van freelancers. Via krant, tv, radio, de iPad, de smartphone, vimeo en YouTube en straks Google Glass informeren zij de consument nu, volgende maand en over 20 jaar over pracht, praal en prullaria op deze aardbol.
Hulde dus aan al die freelancers die zwoegend en zwetend de reisjournalistiek in stand houden. Deze nuchtere constatering was een van de drie redenen voor ons om subsponsor te worden van de Aad Struijs Persprijs – de in 1996 in het leven geroepen jaarlijkse vakprijs voor het beste reisverhaal. Als toeristisch pr-bureau bestaan wij mede voor en door journalisten. Bizar eigenlijk dat wij het enig (toeristisch) PR buro zijn dat deze prijs financieel mede in stand houden.
Schouderklopjes, waardering en erkenning ziijn ook (freelance) journalisten niet vreemd. Daarom een oproep aan hen om hun beste reisverhaal, radioreportage of tv-uitzending in te zenden voor de Aad Struijs Persprijs 2014, kortweg ASP genoemd. Je vindt meer info op www.aadstruijspersprijs.nl.
Doen. Je kunt niet alleen een leuk geldbedrag verdienen en even op een voetstuk staan, je helpt dan zelf ook een beetje mee aan de erkenning van reisjournalistiek als een serieus vak. Want de titel van deze blog was natuurlijk een lokkertje. Zolang mensen reizen, blijft er behoefte aan informatie. Reizen is verhalen, immer en altijd.
Zal een 'staycation' over 100 jaar gemeengoed zijn.
Duurzaam toerisme een te-ver-van-mijn-bed-show? Dat hoeft niet.
en wij zouden het op prijs stellen als (potentiële) opdrachtgevers daar bij stilstaan.
Hoe radeloos we allemaal ook mogen zijn, het mag niet tot wanhoop leiden.
want het wordt nimmer meer zoals het was.
Mag het een onsje méér fatsoen zijn aub!
Vakantiebeurzen - het zijn net dierentuinen.
Over reisindustrietje pesten en bespottelijke stuntprijzen.
Waarom besteedt de reissector niet meer aandacht aan dit fenomeen?
Nee, het is geen typefout noch een acroniem. Wel onze toekomst.
Over een week of 2 krijgt Nederland weer massaal het jaarlijkse vakantiegeld. Maar de reissector kan er naar fluiten.
De informatie-overload neemt absurde proporties aan.
Over de Aad Struijs persprijs en bloggers...
Over OAD, trendwachters en de nieuwe realiteit.
Zijn we de Vakantiebeurs beu?
De fulltime reisjournalist in ieder geval wel.
De hotelindustrie zou van deze vraag wakker moeten liggen.
Iedereen irriteert zich er aan. Maar niemand doet er wat aan.
Ik kan het woord niet meer horen. Het begint met een ‘r’ en eindigt op een ‘e’. En dan heb ik het niet over rapalje.