Vakantiebeu(rs)

Zouden ze elkanders beurzen bezoeken? Zal haast toch wel? Of misschien is er zelfs wel structureel overleg. Want zo volwassen is onze reissector. Of zou het moeten zijn. Niet ieder voor zich maar samen de problematiek aanpakken en oplossingen en innovaties bedenken.

Gaat het met reisvakbeurzen als de ITB in Berlijn en de WTM in Londen nog steeds prima, consumentenreisbeurzen zien zich geconfronteerd met teruglopende bezoekersaantallen. En dat is niet vreemd wanneer je 20 jaar lang min of meer dezelfde opzet hanteert. Jarenlang bezoek ik de Vakantiebeurs en de twee Vakantiesalons in België. In grote lijnen dezelfde opzet: grote hal, veel stands, eten, drinken, wat vertier. Ja. Wanneer autofabrikant Ford 20 jaar lang hetzelfde model produceert koopt uiteindelijk niemand meer een Ford. En dat gaat voor welhaast ieder product en dienst op. Innoveren is noodzaak.

De Vakantiesalon Brussel met 105.000 bezoekers doet het gezien het bevolkingsaantal van beide landen procentueel beter dan de Vakantiebeurs met 100.000 pax. Ik kan het niet echt duiden maar ik vind over het algemeen de Vakantiesalon in Brussel wel een aardige beurs. Een gevoel. Keihard waarmaken kan ik dat niet echt. Feitelijk zit er weinig verschil tussen onze Vakantiebeurs en die van onze buren.  Behalve toen ik een paar jaar geleden in Brussel iemand van de persafdeling wilde spreken omdat ik wat vragen had over de beurs. ‘Meneer heeft een tafeltje gereserveerd in het restaurant en die zien wij vanmiddag niet meer,’ was het antwoord van een PR-assistente. Tja, dat zal je bij Ben de Jongh van de Vakantiebeurs niet gebeuren. Toch nog een verschil. Belgen willen meer dan een broodje kaas.

Om minimaal de bezoekersaantallen te handhaven - laat staan te verhogen – is er vanzelfsprekend een drastische heroriëntatie nodig van het huidige concept. Anders is het einde oefening. Dat is geen doemdenken, afzeiken of negativisme maar pure realiteit. Ik gun iedere consumentenbeurs een lang leven en ontzettend veel bezoekers. Ben zelf nog steeds fervente voorstander van een beurs als PR-, marketing en verkooptool. Ruik jij uit je computer de heerlijke geuren van buitenlandse gerechten, voelt de bestemming op het computerscherm even appetijtelijk aan als op de beursvloer. Krijg jij via de computer direct antwoord op die prangende vraag?  Een beurs is en blijft veel meer beleving en heeft dus ontegenzeggelijk nog steeds enkele waardevolle voordelen tegenover het worldwideweb.

Ging dit voorjaar even polshoogte nemen bij Taste of Amsterdam – een culinair festijn in het Amstelpark in Amsterdam. Het wemelde er van de yuppie-achtige jongeren die zich het eten en drinken goed lieten smaken. Toppertje deze publiekbeurs en het concept – de eerste vond plaats in Londen in 2004 – wordt nu in vele steden uitgerold. Het is maar één voorbeeld van het bestaansrecht van publieksevenementen met de juiste insteek en opzet.

Om het niet enkel een publieksevenement – belevingsfestival is wellicht een beter woord - voor 50 plussers te laten zijn moet je als Vakantiebeurs en Vakantiesalon organisatie vanzelfsprekend hard aan de slag om het voor een bredere (jongere) doelgroep leuk genoeg te maken om er een dag voor uit te trekken. En vooral niet de tweede doelgroep vergeten: de participanten zelf die onderwijl compleet gallisch worden van de bureaucratische rompslomp en het voor iedere zucht en vloek moeten afrekenen.

Het is D-day. Misschien is de vergelijking met oorlogsvoering wel een toepasselijke. De vijand – de tanende belangstelling – proberen te verslaan met de juiste strategie en visie. We gaan het horen op 10 september wanneer het nieuwe Vakantiebeurs peloton de aanvals- en versterkingsstrategie gaat onthullen.

Voorwaarts Vakantiebeurs! Van reizen en vakantievieren zal nooit iemand beu worden. It is a people’s business. Dan kan juist een face to face moment op een beursvloer een verademing zijn in vergelijking met het online slagveld.